Bir kamu kurumunda elektrik ustası olarak yıllarca çalışan emekçi, kendi talebiyle kontratlı işçi statüsüne geçti. İş Mahkemesi’ne müracaat ederek kıdem tazminatı talep eden personel, emekçi statüsünden memur statüsüne geçirildiği, istifasının kelam konusu olmadığını lisana getirdi.
2013 tarihinde emekli olduğunu, kendisine 29.06.1998-28.06.2013 tarihleri ortasındaki çalıştığı periyoda ait tazminatının ödendiğini lakin emekçi olarak işe başladığı 01.06.1975-28.06.1998 tarihleri ortasında işçilikte geçen müddete ait çalışmalarının karşılığı olan kıdem tazminatının ödenmediğini öne süren personel, kıdem tazminatının tahsilini talep etti. Davalı kurum ise davacının kendi isteği ile statüsünü değiştirdiğini, bu nedenle kıdem tazminatına hak kazanamayacağını, talep hukuka uygun olsa dahi zamanaşımı mühletinin geçtiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istedi.
İş Mahkemesi, iş yerinde davacının sadece statüsünün değiştiğine, davacının en son emeklilik nedeniyle iş yerinden ayrıldığına dikkat çekti. Kıdem tazminatı alacağının akdin sona erdiği tarihten itibaren 10 yıllık vakit aşımı mühletine tabi olduğunu belirten mahkeme, davacının emekli olduğu tarihten itibaren 10 yıllık vakit aşımı mühletinin dolmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verdi. Yargıtay 22. Hukuk Dairesi kararı bozdu. Mahkeme birinci kararında direnerek kararı Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’ne gönderdi.
İşte karar metni
Emsal nitelikte bir karara imza atan Daire, emekçinin kendi talebiyle statüsünün değiştirdiğine dikkat çekti. Kararda şöyle denildi:
Somut olayda davacı, davalı kurumda 01.06.1975-28.06.1998 tarihleri ortasında emekçi statüsünde, 29.06.1998-28.06.2013 tarihleri ortasında ise kontratlı işçi statüsünde çalışmıştır. 2.6.1997 tarihli dilekçe ile 1983 yılından beri sanatkar emekçi olarak çalıştığını, Meslek Yüksek Okulu Elektrik Kısmı mezunu olduğunu, işyerinde kalmak kaydı ile memur takımına geçmek istediğini belirtmiştir.
Bu dilekçeden davacının kendi isteği ile emekçi statüsünden kontratlı işçi statüsüne geçmek istediği anlaşılmaktadır. Davalı yönetimin muhtaçlık nedeniyle davacı dahil 78 emekçiyi kontratlı işçi statüsüne geçirmiş olması, statü değişikliğinin davacının iradesi ve istemi dışında gerçekleştirildiğini göstermemektedir.
Statü değişikliğinin personelin iradesine bağlı olarak gerçekleştiği, tıpkı işyerinde çalışmaya devam etmek ile birlikte iş kanununa tabi iş mukavelesinin 28.06.1998 tarihinde emekçinin isteği ile son bulduğu, 29.06.1998 tarihinden itibaren idari mahiyetteki iş mukavelesi ile çalışmasının devam ettiği ortadadır. Bu nedenle iş kontratının bölümünden kelam edilemeyeceği, kendi isteğiyle iş akdi son bulan emekçinin kıdem tazminatı isteme hakkı bulunmadığının kabulü gerektiği sonucuna varılmaktadır. Açıklanan nedenlerle davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi yanılgılı olup bozmayı gerektirmiştir. Mahkeme kararının oy birliği ile bozulmasına hükmedilmiştir.”
