KKTC Cumhurbaşkanı Ersin Tatar farklı bir adam nitekim. Cumhurbaşkanı seçildiği andan itibaren dikkatle izlediğim Tatar’a ait birinci müşahedem Türkiye’de yaratılan iktidar kaynaklı rastgele bir havanın rüzgarına en süratli kapılan KKTC’li siyasetçi olduğudur. Bu havanın Kıbrıs’la ilgisi olması da gerekmez. Tatar, inanılmaz derecede AKP yanlısı bir tavra sahip, bunu da saklamıyor. Hem ülkesinde hem de Türkiye’deki muhaliflere yönelik üslubu “son derece “Türkiyeli” bir ton taşıyor. Sağdan ya da soldan, kendisinden evvelki hiçbir KKTC Cumhurbaşkanının telaffuzuna benzemiyor telaffuzları. Kendisinden evvelkilerin, en bağlı olanların bile, Türkiye’yle ortalarına koydukları aralık Tatar’da hiç yok.
Bunun son örneğini Ayşenur Arslan’ın Kıbrıs Türk Direnç Teşkilatı’na ait kelamlarına verdiği reaksiyonla bir sefer daha sergiledi Tatar. “Kıbrıs Türk Direnç Teşkilatı adada ve yakın hinterlandında suikastlarla bilinen bir yasa dışı diyelim, yarı resmi bir oluşumdu” kelamlarından yola çıkarak Arslan’ı “cahil ve tarih bilmez” olmakla suçladı.
Arslan elbette “cahil ya da tarih bilmez” değil. Lakin Tatar “tarihi bildiği halde bilmiyormuş” üzere yapan biri. Bu son derece makus. Öncelikle belirtelim, faşist Kıbrıslı Rumlara karşı, Kıbrıs Türk halkını müdafaa emeliyle kurulmuş bir direniş örgütüydü TMT. Çok sayıda yurttaşın hayatını kurtarmıştır. Bu inkar edilemez bir gerçekliktir, bunu tartışan da yok aslında. İnanılmaz şartlarda kurulan her direniş örgütü üzere TMT’nin de kuraldışı davrandığı olmuştur. Zati bâtın kurulan, uzun yıllar zımnî uğraş veren bir örgüt olarak, Kıbrıs Türk otoritesiyle de Türkiye ile de “resmi” bağı olmamıştır uzun bir müddet. Devrin şartlarının bir gereğidir bu.
Şunları Arslan mı söyledi?
İsmail Tansu’nun Kıbrıs Türk Kültür Derneği yayını olan Kıbrıs Mektubu Dergisi’nde (1996-1997) yayınlanan “Türk Direnç Teşkilatı” başlıklı yazı dizisinde TMT’nin cezalandırma sisteminden kelam edilerek şu bilgiler veriliyor: “Türk Cemaati aleyhinde faaliyet gösterenler (Türk, Rum yahut İngiliz) şu formda cezalandırılacaklardır: 1. Bu üzere faaliyetlerde bulunanlar evvel teşkilat sekreteri tarafından hazırlanan ve yönetim heyeti tarafından uygun görülecek bir ihtar mektubu gönderilerek kendisine bir süre fırsat verilecektir. 2. Şayet düzelme olmazsa teşkilat üyelerinden seçilen üç kişi tarafından kendilerine uygun bir dayak atılacaktır. 3. Yeniden kişi yola gelmezse son deva olarak ortadan kaldırılacaktır. Vefat hali ve ne üzere silah kullanılacağı yönetim heyeti tarafından tespit edilecektir”.
Burada belirtilmesine karşın bu türlü bir cezalandırmanın yapılıp yapılmadığının bir değeri yok. Kıymetli olan TMT’nin gerek duyduğunda ”ortadan kaldırmak” dahil kimi metotları benimsediğini açıklamış olmasıdır. “Ortadan kaldırma”nın ismi her lisanda “suikast”tır. Yapılabilirliğini anlatan da İsmail Tansu’dur, Arslan değil.
Peki bilhassa “ölüm cezası” Türklere uygulanmış mıydı? Buna ait şu bilgileri Ayşe Arslan’dan değil, Rauf Denktaş’tan okuduk biz. O devirde Kıbrıs Rum Cumhuriyeti Lideri Makarios’un Danışmanı olan Dr. İhsan Ali’nin öldürülmesi kararının alındığını lakin sonradan vazgeçildiğini Denktaş “Karot Deresi Anıları” (Remzi Yayınevi) isimli kitabında yazıyor. Denktaş kitapta tıpkı devirde “Ayşe Kadın” isimli bir grubun Lefkoşa’ya TMT’nin buyruğunda çalışmaya geldiğini ama bunların bir kaçının İngiliz ajanlığı yapmış olması sebebiyle öldürüldüğünü de söylüyor. Bunlar (yanlış ya da yanlışsız olması bir yana) “suikast” değil midir? Bunu Ayşenur Arslan değil Denktaş söylüyor, sayfa 278’de. Tatar bunları okumadı mı?
Bunu da mı Arslan söyledi?
24.05.2015 tarihli Haber Kıbrıs gazetesinde şu yazı çok dikkat cazipti. TMT’nin 26 Mayıs 1958’de yayınladığı bir bildiriden şu kısımlara yer verilmiş: “Türk Direnç Teşkilatı harekete geçmiş ve kendilerine yapılan ikazlara karşın Kıbrıs’ta yaşamakta olan 120,000 Türkün varlığını büsbütün hiçe sayarak Kızıllara hizmet etmekten memnunluk duyan alçak hainlere hak ettikleri mevt cezasını vermeye başlamıştır.
Bu satılmış soysuzlar, Kıbrıs’ın Türklerinin onları affedeceğini mi sanıyordu? Ulusal bütünlüğümüzü bozmaya yahut zayıflatmaya çalışan şahıslara (her kim olurlarsa olsunlar) tek yanıtımız beyinlerine sıkılacak bir kurşun olacaktır. (TMT tarafından) vatan haini ve komünist maşası ilan edilen Sadi Erkurt ve Fadıl Başkan hak ettikleri cezayı almışlardır”.
Bakın, bunlar hakikat ya da yanlıştır demiyorum. Bu argümanlar, hem de onlarcası yıllardır lisana getiriliyor. Tatar bunları birinci defa Ayşenur Arslan’dan duymuş üzere yapmamalıdır.
Arslan’ı bırak Yirmibeşoğlu’na bak
General Sabri Yirmibeşoğlu TMT’nin kurucularındandır. Bakın Habertürk’te bir söyleşide ne diyor: “Halkın direncini artırmak için düşman yapmış üzere kimi pahalara sabotaj yapılır. Mesela bir cami yakılır. Kıbrıs’ta biz bunu yaptık. Bir cami yaktık”. https://www.haberturk.com/gundem/haber/554417-kibrista-cami-bile-yaktik
Ne yaptıysa, nasıl yaptıysa devrin şartları göz önüne alınarak TMT’nin bir halkı yok olmaktan kurtardığı gerçeği kabul edilmelidir. Değerli olan da budur. Ayşenur Arslan’ın konuşma sırasında öylesine söylediği “suikast”ın TMT’nin usullerinden biri olduğu yanlış değildir. Bu prosedüre başvurup vurmadığının bir değeri yok, kaldı ki Denktaş anılarında bunun yapıldığını da söylüyor. Bu, yeniden de TMT’nin tüm uğraşının ona buna suikast yapmak olduğu manasına gelmez elbette.
TMT’ye, haklı olarak “laf/toz” kondurmayan KKTC Cumhurbaşkanı, bir uyuşturucu baronu olduğunu tüm dünyanın bildiği Halil Falyalı’nın kendisini TMT mensubu olarak tanıtmasının tahribatıyla uğraşacağı yerde, tam bilakis Falyalı’nın Türkiye ile KKTC bayrağı örtülmüş tabutu önünde dizilerek hürmet duruşunda bulunuyor. Bu çeşit bir skandal manzaranın ortasında Ayşenur Arslan’a karşılık verme uğraşı gülünç.
Bir mafya başkanının cenazesinde “vatanseverliğini” anımsayanlar ile Denktaş’a “yavru Ergenekon” diyenler Ayşenur Arslan’a saldırıyorlar.
Bunlar nitekim “suikastçı”.
