Önce olan biteni tartışmanın seyrini hatırlayalım.
Kılıçdaroğlu ‘seçimi kazanırsak Şam idaresiyle masaya oturacağız. Barışı sağlayacağız. Göçmenleri ülkelerine göndereceğiz’ dedi…
Nasıl göndereceksin, zorla mı göndereceksin tartışması çıkınca tek cümleyle karşılık verdi: davul zurnayla.
Aslında Kılıçdaroğlu’nun bu çıkışı önemli bir seçim vaadiydi. Zira misafirliğin uzaması kimi bölgelerde önemli problemler doğurmaya başlamıştı.
Demografik yapı önemli formda tehdit altındaydı. Birtakım bölgelerde kültürel değişim gözleniyordu. Birtakım yöreler Suriye üzereydi. Arap kültürü yerleşmişti.
Kılıçdaroğlu’nun barışı sağlayıp ülkelerine göndereceğiz çıkışı bu sebeple yankı buldu.
Kılıçdaroğlu göçmen problemine el atar, ses getiren çıkış yapar da Erdoğan sessiz mi kalır?
Kalmadı natürel. Kılıçdaroğlu’na kızarak tam zıddını söyledi: ‘Dün Afganistan’dan, Irak’tan, Suriye’den geldiler. Bugün Ukrayna’dan geliyorlar. Mazlumların sığınağı olmaya devam edeceğiz. Muhalefet, ‘Seçimi kazanırsak ülkedeki mültecileri göndereceğiz’ diyor. Biz göndermeyeceğiz. Ensar’ın ne olduğunu biliyoruz. (…) Adam ne diyor, ‘Göndereceğiz’… Farkımız bu.’
İktidar ‘bu topraklarda kalacaklar, göndermeyeceğiz’ diyor…
Muhalefet ‘seçimi alırsak göndereceğiz’.
Ekonomiden sonra seçmeni etkileyecek değerli kutuplaşma. Kalsınlar diyenler bir tarafta, ülkelerine dönsünler öte tarafta. Hangi görüş daha baskın?
Muhalefet mi tercih etmeli, iktidar mı?
Bu soru zihinlerde karşılığını ararken Erdoğan 180 derece dönüş yaptı. Dedi ki; ‘tek başına bırakılmış olsak da Suriyeli kardeşlerimizin istekli ve onurlu geri dönüşü için elimizden gelen uğraşı gösteriyoruz.’
Kısa müddette bu kadar süratli fikir değiştirmesinin bir neden olmalıydı. Tabandan gelen reaksiyon. Tabandan gelen davet. Yahut toplundaki huzursuzluğun Saray’a yansıması de diyebiliriz.
Dün gördük ki Bahçeli de gitmelerinden yana. MHP’nin görüşü aslında buydu. Lakin Bahçeli dün münasebetleriyle bir defa daha dillendirdi. Söyledikleri kıymetli. Altını çizdiğim kelamlarını aktarıyorum.
‘Düzensiz göç ve sığınmacı problemini, serinkanlı ve sağduyulu formda kavramanın daha da ötesinde dün, bugün ve gelecek mizanında stratejik akılla ve ulusal çıkarlarımıza muvafık halde tahlil etmek, önlem geliştirmek mecburiyetindeyiz.’
‘Anadolu coğrafyasının en az yüz yıl, hatta 500 yıl sonraki nüfus yapısının nasıl olacağını, bu kapsamda doğabilecek olası risk ve tehditlerin objektif boyutunu bütün taraflarıyla hesaba katmak, muhasebesini yapmak zorundayız. Gecikemeyiz, geride kalamayız, atalete düşemeyiz, ağırdan alamayız.’
Bizden sonraki jenerasyonlara kuşku duyacakları, kendi ülkelerinde garip olacakları, çok bilinmeyenli denklemlerle kilitlenmiş bir vatan coğrafyası asla ve kat’a bırakamayız.’
‘Son günlerde ülkemizde süreksiz muhafaza statüsü ile bulunan Suriyeli sığınmacıları mazeret ederek toplumsal infialin ateşini tutuşturma arayışında olan misyonlu provokatörlerin devrede olduğu görülmektedir. Bağcılar’da bir densizin sokak ortasına sandalye koyarak oturması dahi kor halinde duran gerginliği tırmandırmış, günlerce ülke gündemini meşgul etmiştir. Altındağ’da yaşananların toz bulutu bile dağılmış değildir.’
‘Düzensiz göç, ismi konmamış bir istiladır. Önüne geçilmelidir. (..) Konuğun ve misafirliğin müddeti sonludur.’
Kalsınlar, gitsinler sözleriyle tabir edilen popülist tartışmanın ötesinde bu sıkıntı tüm partiler tarafından enine uzunluğuna konuşulmalı. Akademik dayanak alarak tahlil yolları aranmalı.
Rakamlar ortada. Erdoğan’ın sözüyle 3.5 milyonu Suriyeli 5 milyon göçmene süreksiz mesken sahipliği yapıyoruz. 5 milyon resmi kayıtlı göçmen. Kayıt dışı olanlarla, kaçaklarla bu sayı 6 milyonun üzerinde.
Sadece Suriyeliler, Afganlılar değil, yok yok..
Iraklı var, Pakistanlı var, İranlı var, Afrika’dan geleni var. Var oğlu var.
Aslında nüfusumuz 84 milyon değil, 90 milyonuz, 91 milyonuz. Nüfusumuzun nereneyse yüzde 8’i göçmen. Süreksiz sığınma statüsünde. Yarın bu oran kaç olacak?
Yüzde 10 mu? Yüzde 15’mi?
Erdoğan’ın Ensar söylemi Türkiye’yi göçmen deposu yaptı. Afrika’dan, Asya’dan, oradan buradan, Avrupa’ya gitmek isteyenler evvel Anadolu’ya ayak basıyor. Yıllarca insan kaçakçılarının ekmeğine yağ sürüldü. Türkiye insan kaçakçılarının veli nimet duyduğu ülke oldu.
Durum çok ciddi… Yakın gelecekte göçmenler üzerinden Türkiye’yi karıştırmak isteyen provokatörler çıkabilir, çıkacaktır da. Provokasyon olmasa bile ekonomik/sosyal nedenlerle evvel küçük sonra büyük çaplı tansiyonlar hatta çatışmalar yaşanabilir.
Hafife alınacak durum değil. Siyasete alet edilecek bahis hiç değil. İktidarıyla, muhalefetiyle, sivil toplumuyla mutabakat sağlanacak devlet siyaseti oluşturmak gerekli!..
Yarın öbür gün Türkiye’nin en büyük sorunu nedir diye sorulduğunda; göçmen meselesi karşılığı verilmesin diye…
