Gezi davası kararı ülkenin üzerine kâbus üzere çöktü. En azından kahir ekseriyet üzerine çöktü. Zira içinde adalet yoktu. Zira içinde hukuk yoktu.
10. Cumhurbaşkanı; ‘gözyaşlarımı katledilen hukuk sistemi için akıtıyorum’ dedi.
11. Cumhurbaşkanı utanç verici olduğunu söyledi.
12. Cumhurbaşkanı kararın vicdanları rahatlattığını belirti; ‘bu ülkede hukuk var’ dedi.
Soru şu…
2013 yılının bahar ayında Taksim’e koşanların, polisin orantısız güç kullanmasına reaksiyon gösteren milyonların vicdanı rahat mı? 80 vilayette sokağa çıkanların içi rahat mı?
Taksime giden genç adamın, biber gazıyla tanışan genç bayanın, polis copunu yiyen yaşı kemale ermiş adamın, TOMA’dan sıkılan suyla sırılsıklam olan teyzenin, Taksim meydanın da Cuma namazı kılan yaşlı amcanın da vicdanı rahat mı?
Onlar 10 uncu ve 11 inci cumhurbaşkanları üzere mi düşünüyor yoksa 12 inci Cumhurbaşkanı üzere mi?
Gezi cezaları vicdanları rahatlattı mı, vicdanları dağladı mı? Yaraladı mı?
Sizce?
İç karartan, geniş kitleleri endişelendiren, korkutan kararın yanı sıra vicdanlara su serpen, vicdanları serinleten kıymetli gelişmeler de oldu.
Kılıçdaroğlu ve Akşener’in partilerinin küme toplantılarında yaptığı konuşmaları dinlediniz mi, izlediniz mi okudunuz mu?
Ülkenin üzerine çöken kara bulutları bir nebze olsun dağıttı, heyecanlandırdı. .
İki başkanın kelamları milyonların söylem etmediği, etmekten çekindiği fikriydi. Kılıçdaroğlu da Akşener de sessiz milyonların sesi oldular. Sessiz milyonlara umut verdiler. Sessiz milyonların sahipsiz olmadığını haykırdılar.
Hem de devrimci bir dille…
Oh be dedik. Helal olsun dedik. Özlemişiz yahu dedik. Silkindik üzerimizdeki meyyit toprağını attık.
Devrimci bir lisan diyorum… Akşener’in şu kelamları öbür nasıl tanımlanır ki..
‘Bugün sıkıntımız; istibdat karşısında, hürriyet için dik durabilme sıkıntısıdır. Zira, 1908’de istibdata karşı koyan ruh neyse, Seyahat de odur. 31 Mart’ta, meşrutiyeti yıkmaya kalkışan darbecilerin, karşısında duran irade neyse, Seyahat de odur.’
Evet Seyahat buydu… Seyahat ruhu daha hoş tanımlanamaz...
Ahmet Arif’in ‘bunlar engerekler ve çıyanlardır, bunlar aşımıza ekmeğimize göz koyanlardır’ dizelerini okuduktan sonra; ‘ bu engerekler ve çıyanlarla çatışma ne kadar sert olursa zafer de o kadar yakın olacaktır. Ne değerine olursa olsun yürüyeceğiz’ diyen Kılıçdaroğlu’nun söylemi de devrimci lisan değil mi?
Bu bir istibdat rejimidir diyerek rejimin ismini koymak devrimci yaklaşımdır.
Akşener’in yaptığı buydu.
‘Kahrolsun istibdat, kahrolsun zülüm! Yaşayın hürriyet, adalet, müsavat ve meşveret’ diye haykırmak devrimci telaffuz değilse nedir?
Benim en çok hoşuma giden Seyahat ruhunu 1908 yılında istibdata direnen ruhla bir tutması oldu. Birebir ruh demesi oldu.
Bundan dokuz yıl evvel devrin başbakanı çapulcular diyerek gençleri aşağılamış, itibarsızlaştırmaya çalışmıştı.
Dokuz yıl sonra GÜZEL Parti Başkanı tıpkı gençlere çapulcula
Bakın şöyle dedi; ‘her evrede, bu vatanın; Bekçiliğini yapacak gençleri de olacak. Vahdeti’lerin karşısına dikilecek, Mustafa Kemal’leri de olacak. Topçu Kışlası hayallerine kapılanların karşısında, dimdik duran çapulcuları da olacak.’
Pazartesi Seyahat kararıyla haftaya berbat başladık, karamsar başladık, yılgın başladık. Salı günü Kılıçdaroğlu’nu dinlerken gözlerimiz parladı. Çarşamba günü Akşener ne karamsarlık bıraktı ne yılgınlık…
1908’de istibdata karşı koyan ruh 2022 Türkiye’sinde de varmış.
Ne keyifli ölmemiş.
