Yılbaşındaki inanılmaz artırımdan sonra elektrik sadece dar gelirlileri ve küçük esnafı değil, ensesi kalınları, irikıyım işletmeleri ve anlı ulu sanatkarları da çarpar oldu.
Vatandaş konutta ışık yakmamak için karanlıkta oturuyor.
Lokantalar elektrik borcunu pankarta yazarak, camekana yapıştırıyor.
Lüks oteller duvarlarına asıyor.
Birkaç ay evvel “Şükredin” diye isyan edenlere akıl veren oyuncu faturasını yayınladı.
Kuşkusuz, en ‘ağır’ fatura İstanbul’da Garip Dede Cemevi’ne gönderildi.
Yalnızca 30 bin 60 TL borç çıkarılmasından kelam etmiyorum.
Alevilerin ibadethanesi olan cemevinin ‘tüketici kümesi / sınıfı’ bakımından ticarethane sayılmasını kastediyorum.
Çağa yakışmayan…
Utanç verici bir ayrımcılık bu.
Eşit yurttaşlık talep eden Aleviler cemevleri ibadethane olarak sayılana dek faturaları ödemeyeceklerini açıkladı. Bir kısmı da cemevlerinin fatura ödemekten muaf tutulmasını karar altına almak için dava açtı.
AK Parti Alevilerin itirazını bastırmak için cemevlerinin tüketici kümesini ‘konut’ diye değiştirdi. Öbür bütün vakıf ve dernekler bu çerçeveye alındı.
Tam bir siyasi üçkağıtçılık!
Çünkü hem cemevleri için düzenleme yapılmamış oldu.
Hem bu sayede tarikat ve cemaatlerin dernek ve vakıfları da indirimden sebeplendi.
Oysaki Alevileri inciten, elektrik faturasının kabarık olması değildi.
Pekala 30 bin TL’yi ödeyebilirler.
İncitici olan, ibadet merkezlerinin ticarethane sayılması…
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin kararlarına karşın AK Parti, Aleviliği bir inanç ve cemevlerini ibadethane olarak görmemekte direniyor. Anayasasına nazaran laik olduğu argüman edilen Türkiye’de Aleviler, zarurî din dersine tabi tutularak, Sünnileştirilmek isteniyor.
Türkiye’de 10-15 milyon Alevi yurttaş yaşamasına karşın AK Parti’nin 285 milletvekili içerisinde bir Alevi bulunmuyor.
Ortağı MHP’de var mı; bilen beri gelsin.
Alevi bakanı olmadı.
Alevi vali yok.
Kaymakam varsa bile kimliğini gizliyor.
Emniyet müdürlerinin sayısı bir elin parmağını geçmez.
Yani asıl fatura elektriğe değil, Aleviliğe çıkarılıyor.
Cemevlerinin faturaları kapatılır da…
Sözde laik Türkiye Cumhuriyeti’nin öz evlatlarına kestiği ‘Alevi olma faturası’ nasıl ödenecek?
Eski İstanbul ve Ankara Vali Yardımcısı Mehmet Seyman: Aleviyim diye vali olamadım
Mehmet Seyman’ı 15 yıl evvel vilayet toplumsal hizmetlerden sorumlu İstanbul vali yardımcısı olarak misyon yaparken tanıdım. Sokak çocukları ve unsur bağımlılarıyla ilgili bütün öncü kurumlarda imzası vardı. Birden çok çocuk yuvası ve yurt açtı.
Başarılarına karşın vali olarak atanmadı.
İlkin Antalya’ya…
15 Temmuz’da Ankara’ya gitti.
Adana’dayken, 2019’da vali yardımcılığından emekli oldu.
Seyman, 40 yıl 6 ay kaymakamlık, Habur Sonu Kapısı Mülki Yönetim Amirliği, beş kere vali yardımcılığı yaptı. Tarsuslu bir Alevi olmanın faturasını asla valilik koltuğuna oturtulmayarak ödedi.
Kaç yıl bürokraside kaldınız?
40 yıl 6 ay mülki yönetim amirliği yaptım. 1980’de kaymakamlığa atadım. 12 Eylül’den sonra Pertek’te belediye başkanlığı da yaptım. Bala, Eynesil ve Yeşilhisar’da kaymakamlık; Çanakkale, İstanbul, Antalya, Ankara ve Adana’da vali yardımcılığı yaptım.
Hiç vali olamadınız değil mi?
Hiç atanmadım.
Neden?
Çünkü hükümetlerin siyasi bakışlarının bunda tesirli olduğunu ve iktidara yakınlığın değerlendirildiğini düşünüyorum. Bir de Alevi olmam etken oldu.
Alevilik münasebeti size tabir edildi mi?
Hayır, yetkili makamlarca bu türlü bir şey söylenmez. Dolaylı olarak “Sen çok başarılısın fakat Alevi olman nedeniyle olmadın ve olamazsın’ değerlendirmelerini duydum.
Kimden?
Bürokrasi ve siyasetteki birtakım bireylerden.
Görev yaptığınız devirde SHP ve DSP’nin koalisyon hükümetleri vardı.
Evet, vakit zaman taslak atama kararnamelerine girdim. Baktık ki taslakta var olan Mehmet Seyman, kararnamede yoktu.
Bu, Alevilik kimliğinizin, mesleğinizin önüne geçmesi manasına geliyor.
Alevi kimliğim ve dünya anlayışımın, benim için eksi puan olarak değerlendirildiğine inanıyorum.
Dünya görüşünüz ne?
Sosyal demokratım. Demokrasiye şaşmaz biçimde bağlı bir beşerim. Öyleydim ve daima o denli kaldım.
Hiç fişlendiniz mi?
Hayır, Alevi kimliğime dair takibat olduğunu düşünmedim. Alevilerin ağır yaşadığı yerlere atandığım oldu. Devletin temel prensiplerine ve Cumhuriyet’in unsurlarına alışılmamış tavır ve davranışlara sahip olsaydım görevlendirilmezdim. Lakin şu bir gerçek: Büyük ilçelerde değerlendirildiğimi söyleyemeyeceğim. Türkiye’nin en büyük vilayetlerinde ikinci adam oldum.
Sizi incitmiş olmalı.
Elbette. Kaymakamlığa başlayan bir mülki yönetim amirinin ideali vali olmaktır. Bu bir gerçek. Ben mülkiyeye aşık bir mülkiyeliyim. Ekonomik ve toplumsal kuralları daha düzgün alanlarda çalışabilirdim. Türkiye’nin ücra yerlerinde vazife yaptım. İki buçuk yıl Habur Hudut Kapısı Mülki Yönetim Amirliği yaptım. Kritik misyonlara layık olmasaydım, devlet beni burada kıymetlendirir miydi?
Bu serüvene karşın vali olamamak…
İncitici, üzücü. Bir düş kırıklığı. Aşık olduğum, severek yaptığım mesleğimde gayeye ulaşamadan, devlet tarafından değerlendirilmeden emekli olmak elbette ki kırıcı.
Alevi olmaktan kaynaklı diğer ayrımcılıklara uğradınız mı?
Bence en büyük ayrımcılık budur. Bunu hissediyorsunuz İsmail Beyefendi, çok acı lakin bir gerçek. Hiç ummadığınız ortamlarda, bürokraside ya da toplumsal hayatta, söyleyen insanın dünya anlayışına yakıştırmadığınız halde, sizi çok inciten bir değerlendirmeyle pat diye karşılaşıyorsunuz. Yüzünüze karşı söyleniyor. Daha sonra bunu anladıklarında nasıl telafi edeceklerini bilmiyorlar.
İnsan ve çocuk haklarıyla ilgili BM’nin, Avrupa Kurulu’nun ve Avrupa Birliği’nin pek çok projesine katıldım. Büyük bir inançla insan, bayan ve çocuk haklarının peşinde koştum. Devlet, şayet başarılı değil idiysem beni saydığım misyonlarda niçin tuttu ki? 40 yıl mülki yönetim amirliği yapmış, özel birtakım misyonlarda bulunmuş insan olarak neyin nasıl niçin o denli değerlendirildiğini bilirsiniz. Bunu lisana getirmek hakikaten sıkıntı. Acı da. İncitici de.
Bir yerden sonra asla vali olamayacağınızı kabullenmiş olmalısınız.
İstanbul’da sekizinci yılımda benim için kapılar kapanmıştı. Biliyor, görüyor, yaşıyor, öğreniyorsunuz. Faal vazifedeyken bunları söyleyemezsiniz. Lisana getirmek bile başınızın önemli manada sıkıntıya girmesine yol açar.
Sizin devrinizde Alevi vali oldu mu?
Elbette oldu. Şahsen tanıyorum. Biri periyot arkadaşım, bir ağabeyimizle de birebir vilayette vazife yaptık.
Tanığınız kaç Alevi vali var?
Üç.
40 yıl boyunca sadece üç vali mi?
Evet, üç. Hatta birisi mesleğe başladığım zamandaydı. İki vali demek daha hakikat.
Emekli olurken Alevi vali var mıydı?
Yoktu.
Kaymakamlar…
Sayıca azdı. Çok fazla değildi.
Herhalde rastlantısal olamaz.
Tesadüfi olduğuna inanmıyorum.
Sadece AK Parti’ye mahsus da değil.
Değil. Bütün iktidarlarda şahit olduğumuz maalesef bu.
Hiç Alevi kimliğinizi sakladınız mı? Saklamak zorunda hissettiniz mi?
Saklamak zorunda kaldığımı söylemek de benim için çok üzücü. Tahminen devlette bir kıdem düzeyine gelinceye kadar, saklamak değil ancak susmuşsunuz. Bu da bir saklamadır.
Sustuğunuz oldu mu?
Tabi ki sustuğumuz oldu. Vakit zaman patladığımız da oldu. Şu da bir gerçek: Yeri geliyor, susuyorsunuz, susmak zorunda kalıyorsunuz. Sonra kendinizle hengame ediyorsunuz. Şu gözardı edilmemeli: Yetişme kültürüm gereği, (Aleviliği) toplumsal bağlantılarda ve iş ilgilerinde özel kimlik olarak düşünmedik ki. Karşınızdakiler (Aleviliği) aşağılama sebebi saymamış, rencide edici olarak kullanmamışsa, Alevi olmuşsun olmamışsın, önemsemezsiniz ki. Sizin için değerli olan insandır. İnsani kıymetlere hürmet duyulup duyulmamasıdır. Demokrasidir, haktır, hukuktur. Ben bu türlü baktım. Fakat bize daima bu türlü mi bakıldı? Hayır, bu türlü bakılmadı. Bunu hissettiniz mi? Evet, hissettim. Az mı hissettiniz? Hayır, çok hissettiğim vakitler da oldu. Susmadınız mı? Evet, sustum vakit zaman. Lakin vakit zaman da patladığım olmuştur.
Konuşsaydınız durum değişir miydi?
Ortama bağlı… Tahminen çok farklı tartışmalara sebep olurdu. Karşınızdaki beşerler farklı bir duruma yol açmayacak kültürde, birikimde, dünya anlayışında olsalar lisana getirirler mi? Biriyle ilgili kıymetlendirme yaparken, Alevi olup olmadığını gündeme getirirler mi? Bazen bu türlü bakan, düşünen ve telaffuz kullanan şahısla tartışma yapmanın manası yok diye düşündüğünüz oluyor.
